نارنج درختی است به ارتفاع 5 متر، با شاخه هایی که دارای خارهای پراکنده هستند. گلهای نارنج به صورت منفرد یا چند تایی در طول محور شاخه قرار گرفته اند. قسمتهای مورد استفاده نارنج، گل، پوست میوه و آب نارنج میباشد که همگی دارای خواص دارویی هستند.

طریقه و میزان مصرف بهار نارنج:

تهیه دم کرده یا جوشانده: روی 2 گرم از گلهای خشک، یک لیوان آب جوش میریزیم و پس از 5 تا 10 دقیقه صاف میکنیم. یک یا دو لیوان از این فرآورده هنگام خواب استفاده میشود، همچنین می توان با چای خشک آن را مخلوط و پس از دم کشیدن مصرف کرد.

مهمترین اثرات آب نارنج:

ضد سرطان، ضد حساسیت، ضد التهاب، ضد اکسیدان، ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم، ضد نفخ، ضد سرفه، ضد ویروس، ضد زخم های داخلی، محافظ کبد، تعریق آور، هضم کننده، محرک معده، محافظ کبد، کاهنده کلسترول و قند خون، کاهنده چربی خون، کاهنده فشار خون، کاهش دهنده اسید اوریک، محرک سیستم ایمنی بدن، مسهل و آرام بخش.

مهمترین اثرات پوست نارنج:

ضد گاستریت، ضد حساسیت، ضد اسپاسم، هضم کننده، محرک معده و اشتهاآور.

عرق بهار نارنج:

عرق بهار نارنج در واقع آب مقطر شکوفه درخت نارنج میباشد. مقوی جسم و روح و درمان بی خوابی های عصبی است، ولی زیاده روی در خوردن و بوییدن آن بی خوابی ایجاد میکند. به مبتلایان به غش توصیه می شود که همیشه یک شیشه بهار نارنج در خانه داشته باشند و هنگام ناراحتی از آن بنوشند و برای رفع قولنج و تقویت اشتها مفید است و نفخ و سوزش هاضمه را تسکین میدهد.

مخلوط عرق بهار نارنج و آب کرفس به مقدار مساوی برای استخراج سنگهای کلیه و مثانه و خرد کردن آنها بسیار مفید است . عرق بهار زود فاسد می شود و کپک میزند و بایستی همیشه آن را تازه تهیه و در شیشه های تیره نگهداری نمود .مربای بهار نارنج کلیه خواص آن را دارد.